اسم مکاناسم دلالت کننده بر محل وقوع فعل را اسم مکان گویند. ۱ - تعریفاسم مکان، اسمی است که بر محل وقوع فعل دلالت می‌کند، مانند: «مجلس» که بر محل نشستن، و «مسجد» که بر محل سجده، دلالت می‌کند. ۲ - اشکالدر مورد اسم مکان، برخی اشکال کرده‌اند که: بعضی از مکان‌ها ممکن است هیچ گاه به مبدأ، متلبس نگردد تا این که انقضای مبدأ نسبت به آن تصور شود و در نتیجه، مشمول بحث مشتق گردد؛ برای مثال، امکان دارد مکانی (مانند محبس و مسجد) را برای زندانی کردن متخلف و یا عبادت کردن نمازگزار معین کنند، ولی ممکن است حتی یک نفر به حبس و یا به مسجد نرود، در نتیجه، چگونه انقضای مبدأ در این مکان‌ها متصور است؟ ۳ - جواب از اشکالبه این اشکال، چنین جواب داده شده که: در اسم مکان، صرف آماده نمودن (شأنیت) محل برای عمل خاص، کافی است؛ یعنی مسجد مکانی است که برای سجده کردن و محبس مکانی است که برای زندانی کردن افراد متخلف در آن، آماده گردیده است. [۲]
دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۲، ص ۲۱۸۵-۲۱۸۴.
[۳]
فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۲، ص ۵۷۵-۵۷۴.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۹۲، برگرفته از مقاله «اسم مکان». رده‌های این صفحه : مشتق(اصول)
|